Burzliwy rozwój systemów łączności radiowej, tj. telefonii komórkowej, bezprzewodowych sieci komputerowych, telewizji satelitarnej oraz innych systemów radiotechnicznych, np. radiolokacji i nawigacji satelitarnej, a także niezwykle szeroki zakres tradycyjnych zastosowań techniki wielkich częstotliwości – przemysłowych, medycznych, naukowych, pomiarowych, itp. stwarza duże zapotrzebowanie na inżynierów dobrze przygotowanych w zakresie elektroniki ogólnej, ale znających przy tym nowoczesną techniką wielkich częstotliwości i „wyczuwających” jej specyfikę.

Odpowiednie przygotowanie zawodowe w tym zakresie oferuje specjalność Radioelektronika. Program kształcenia obejmuje ogólne, prawno-regulacyjne i techniczne aspekty wykorzystania widma fal radiowych; problematykę promieniowania (anteny) i rozchodzenia się fal; zagadnienia opisu, analizy, działania i projektowania biernych i czynnych struktur stosowanych w układach i urządzeniach elektronicznych wielkiej częstotliwości; zagadnienia wykorzystania języków opisu sprzętu w syntezie układów cyfrowych realizowanych w różnych typach układów programowalnych; podstawy techniki nadawania i odbioru radiowego; charakterystykę różnych systemów i sieci łączności bezprzewodowej oraz systematycznie zyskujące na znaczeniu zagadnienia współdziałania różnych urządzeń i systemów w środowisku elektromagnetycznym (kompatybilność). W procesie kształcenia na specjalności Radioelektronika ogromną wagę przywiązuje się do nauki projektowania cyfrowych i analogowych układów i urządzeń elektronicznych przy użyciu nowoczesnych narzędzi komputerowych, umożliwiających projektowanie z uwzględnieniem wymagań kompatybilności elektromagnetycznej i integralności sygnałów. Wiedza nabyta podczas studiów daje solidną bazą zarówno projektowania nowoczesnych układów i urządzeń elektronicznych, jak i projektowania i eksploatacji rozmaitych systemów łączności radiowej – od systemów dedykowanych wąskim grupom użytkowników, aż po przyszłościowe systemy łączności osobistej o zasięgu globalnym.